این یادداشت در لحظاتی به رشته تحریر در می آید که یک هفته از آغاز عملیات طوفان الاقصی می گذرد؛ در شرایطی که اسرائیل نوار غزه را زیر بار حملات شدید هوایی خود دارد و ۱۸۰۰ انسان بی گناه در طرف فلسطینی به شهادت رسیده و رژیم اشغالگر وعده حمله زمینی به نوار غزه و پایان کار حماس را می دهد.
رفسنجان زیبا| آیا این وضعیت، توصیف همه اتفاقات در یک هفته گذشته است؟ از منظر سیاست خارجی مهم ترین منطق در روابط بین الملل، منطق قدرت و به تبع آن موازنه قواست. از فردای پیدایش رژیم اشغالگر قدس تا شنبه هفته گذشته اساس تقابل میان اعراب و اسرائیل، تجاوز و اشغالگری و کشتار از سمت اسرائیل و از دست دادن زمین، شهادت و مهاجرت اجباری از سمت مردمان فلسطین بود.
اسرائیل رژیمی جعلی است که تحت حمایت دول پدید آورنده خود که سکانداران قدرت در جهان قرن ۲۰ بودند پا به عرصه سیاست جهانی و غرب آسیا گذاشت؛ اسرائیل در واقع مولود نامشروع توازن قوای جهانی در قرن گذشته است که توانست به زور تعدی و آدم کشی از ۱۹۴۸ تا به امروز به حیات پلید خود ادامه دهد.
اما دنیای قرن ۲۱ دنیایی متفاوت است؛ با قدرت گرفتن شرق در برابر غرب و پدید آمدن قطب‌های جدید قدرت در منطقه، ماجرای اسرائیل به شکلی متفاوت در آمد .حامیان دیروز و امروز اسرائیل که در رقابت جهانی یک به یک در حال واگذاری میدان به رقبای خود هستند، توان گذشته را برای تضمین بقای این غده سرطانی ندارند.
ضعف روز افزون حامیان اسرائیل در کنار تضادهای داخلی این رژیم، اسرائیل را در جایگاهی قرار داد که سیاست تجاوزکارانه گذشته خود را در قرن ۲۱ به سیاست پذیرش توسط کشورهای منطقه به عنوان یک واقعیت تغییر دهد؛ به زبان ساده اسرائیل که در همه قرن گذشته سیاست تجاوز را برای بقاء خود در پیش گرفته بود با گردشی از سر ضعف، تن به سیاست پذیرفته شدن توسط کشورهای منطقه داد.
اسرائیل بدنبال آن بود که با پیمان هایی چون «پیمان ابراهیم» با کشورهای منطقه از وضعیت غیر طبیعی بودن در خاورمیانه به وضعیت طبیعی بودن تغییر وضعیت دهد و این دقیقاً مهم ترین دستاورد بلند مدت عملیات طوفان الاقصی بود که اسرائیل را مجددا به وضعیت غیر طبیعی ترین دولت منطقه و جهان برگرداند.
حماس با عملیات هفته گذشته خود اسرائیل را به وضعیت سال ۱۹۶۸ برگرداند که این رژیم اشغالگر با تکیه بر قدرت نظامی اقدام به اشغال مسجد الاقصی کرد؛ این جنگ در کنار سابقه درگیری های گذشته، آتش خشم را در سینه همه اعراب و مسلمانان شعله ور ساخت و کشورهای مسلمان و منطقه را یکسره در برابر اسرائیل قرار داد.
دستاورد مهم و غیر قابل تردید دیگر طوفان الاقصی خرد کردن همینه اطلاعاتی و نظامی رژیم اشغالگر بود؛ وجهه نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونسیتی مهم ترین جنبه قدرت دولت صهیونیستی در طول تاریخ حیات نا مبارکش است.
اسرائیل در واقع یک پادگان نظامی است که به پیشرفته ترین فناوری های نظامی و کارکشته ترین نظامیان جهان مجهز شده است و در مقابل مبارزین حماس در سرزمین محاصره شده غزه از کمترین امکانات حیاتی محرومند، چه رسد به دسترسی به ادوات نظامی.
شاهکار مبارزین فلسطینی در عملیات الاقصی همین است که در عین محاصره و قرار گرفتن زیر نگاه دقیق دستگاهای اطلاعاتی و نظامی دشمن عملیاتی را پایه ریزی و اجرا کردند که ارتش همه کشورهای عربی از انجام آن ناتوان بودند.
قدرت ضربه جریان مقاومت در منطقه چنان رژیم اشغالگر را در ورطه حیرت فرو برده که همین امروز هم برای نبرد زمینی در غزه دچار تردید است.
بی تردید تبعات طوفان الاقصی در موازنه قدرت منطقه و جهان امری است که شاید تا سال ها تأثیرات مهم خود را در پی داشته باشد، اما بی تردید شکست همینه رژیم اشغالگر واقعیتی است که همین امروز می توان به روشنی اثرات آن را در تعیین سرنوشت سرزمین های اشغالی مشاهده کرد.
سید مرتضی سید حسینی | کارشناس ارشد روابط بین الملل و دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی
