زینب کبیریان کارآفرین رفسنجانی گفت: در حال احیای دو صنعت دستی زنانه مهم رفسنجان هستیم که منسوخ شده‌اند؛ هنر خط‌دوزی و هنر قالی‌بافی.
رفسنجان زیبا| زینب کبیریان که هم اکنون به احیای فرهنگ و ادبیات عامه و هنرهای دستی زنانه در زادگاهش رفسنجان می‌پردازد، در تشریح محور فعالیت تیم خود گفت: از روستاهای مختلف نمونه جمع می‌کنیم و آنها را ثبت شناسنامه‌دار می‌کنیم. یعنی با اسم هنرمند، منطقه جغرافیایی و سال تقریبی تولید اثر، در فایل‌های منظمی ثبت و ضبط می‌کنیم.
وی افزود: بعد از پژوهش‌های مربوط به تصاویر، تکنیک‌های خلق اثر را یاد می‌گیریم، آن را به‌روزرسانی می‌کنیم، هنرور تربیت می‌کنیم و از آن هنر، استفاده‌های مدرن می‌کنیم.
این کارآفرین رفسنجانی با اشاره به اینکه فعالیت آنان در راستای توصیه حاج قاسم در زمان حیاتشان مبنی بر ثبت و معرفی بازی های بومی و محلی کرمان است، گفت: پدرم و حاج قاسم هم‌رزم و رفیق قدیمی بودند و افکارشان به هم شبیه بود. پدرم به فرهنگ بومی و محلی احترام زیادی می‌گذاشتند و اشعار، اصطلاحات و بازی‌های محلی بسیاری را بلد بودند.
کبیریان ادامه داد: پدرم سردار حاج حسن کبیریان در مسیر این کار همیشه تشویقم می‌کردند و در بخش‌های زیادی هم کمکم کردند. بعدا از طریق دوستی فهمیدم که سردار سلیمانی هم به فرهنگ بومی علاقه‌ی زیادی داشتند و اصرار به حفظ آن داشته‌اند. این نشان‌دهنده‌ی درک بالای آنها در جامعه‌ای است که بسیاری از روشنفکرانش دست به دامان فولکلور غرب شده‌اند. تأکیدی که این شهدای عزیز بر فرهنگ بومی داشتند، سرلوحه‌ی کار من است.
وی افزود: به نظرم بنیادی مثل «مرکز مطالعات رفسنجان» که یک مؤسسه‌ی پژوهشی است یا شرکت‌های خلاقی مثل «تن‌گل» باید در هر شهری باشند و مردم به پژوهش در حوزه‌ی سنت‌ها و تمام جنبه‌های فرهنگ عامیانه‌ی شهر خود اهتمام کنند. اینها گنج‌های ارزشمندی است که باید از آن برای زندگی مدرن، کسب محتوا کنیم.
زینب کبیریان متولد سال ۱۳۶۳، دانش آموخته‌ی ادبیات فارسی و از کارآفرینان حوزه علوم انسانی که با استفاده از نتایج تز دکتری‌اش مؤسسه‌ی پژوهشی و شرکت فناوری تأسیس کرده است. او در یک سال فعالیت به عنوان کارآفرین در پروژه‌های مختلف فرهنگی و هنری، حدود پنجاه نفر را مشغول به کار کرده است. از جمله آثار منتشرشده و در دست انتشار این پژوهشگر می‌توان «بافه»، «فرهنگ شفاهی کودکان رفسنجان»، «قصه‌های مردم رفسنجان»، «فرهنگ شفاهی زنان رفسنجان»، «اصطلاحات مردم رفسنجان» و «مجموعه داستان کوتاه سکوت ضروری» را نام برد.
