به گزارش «رفسنجان زیبا»؛ از تبارِ خاک و آب و نور لبم خندان دلم پرخون هواخواهم فراوانُ خریدارم به خود مغرور درونم صفر نامحدود کلامم نُقل محفل ها انیسم گونی و پارو به رخ همچو زمرد سبز به دل بهتر زِ هر دارو گهی بالا رود، شادند گهی پایین رود، نالند بهایم را نمیدانند خریداران نامعلوم من از حال خودم…