چگونه می شود از تمام ظرفیت نظری و تبلیغی برای مسأله دار نشان دادن نظامی سیاسی بهره برد و بعد در زمان نیاز از هواداران خواست در چهارچوب همین نظام پای صندوق آرا حاضر شوند؟
رفسنجان زیبا | انتخابات دوره چهاردهم ریاست جمهوری به دوران حساس مناظرات رسید و اولین مناظره انتخاباتی مابین ۶ کاندیدای حاضر در عرصه رقابت ها برگزار شد؛ مناظره ای که علی رغم حضور کاندیداها با همه توان نتوانست در دور اول خود نظر اکثریت مخاطبان را جلب کند و انتظارات مدنظر را برآورده کند.
حضور ۵ چهره نزدیک به جریان اصولگرا در کنار یک کاندیدای اصلاح طلب نوید یک انتخابات پرشور و به تبع آن مناظره با نشاطی را می داد؛ اما علی رغم همه پیش بینی ها نماینده جریان اصلاحات نتوانست انتظارات را برآورده کرده و موجی را که هواداران وی بدنبال آن بودند به راه اندازد.
جدای از خصوصیات شخصیتی و اخلاقی پزشکیان، بحران اساسی در اردوگاه اصلاح طلبان ضعف شدید نظری در حوزه جلب هواداران خود پای صندوق های رأی است؛ هوادارانی که در طی ادوار گذشته با حضور خود توانسته بودند همای سعادت را بر شانه سیاستمداران اصلاح طلب بنشانند، چند صباحی است پای صندوق رأی نیامده و زمینه شکست و حذف جریان اصلاحات را از ارکان قدرت رقم می زنند.
به زعم نگارنده جدای از دلایلی که نظریه پردازان جریان اصلاحات در تبیین این واقعیت بیان کرده اند، ضعف تئوریک و سیاست غلط رسانه ای گره در کار اصلاح طلبان انداخته است.
رویه اپوزیسیون نظام بودن در همه این سال‌ها بزرگترین ضربه را به جریان اصلاحات وارد کرده است؛ در حالی که اصلاحات یکی از جریان های سیاسی بر آمده از بطن نظام جمهوری اسلامی است؛ اما در برابر نظام رویه تقابلی در پیش گرفته و همین رویه بدل به پاشنه آشیل آن شده است.
اینکه اصلاحات، سیاست تبلیغی و تئوریک خود را در هجو نظام جمهوری اسلامی قرار داده، جدای از بدبینی ارکان نظام، بخش بزرگی از هواداران آن را نیز از چرخه حمایتی خود خارج کرده است.
تناقض اصلی زمانی خودنمایی می کند که چون دوره اخیر، کاندیدایی از این جریان در عرصه رقابت حاضر می شود و اصلاح طلبان برخلاف رویه گذشته، خواهان حضور هواداران در پای صندوق رأی می‌شوند و این سوال را بی پاسخ می گذارند که چگونه خواهان رأی هواداران در رقابتی هستند که بارها کلیت آن و ساختار سیاسی برگزار کننده آن را زیر سوال برده و بعضاً حکم به تحریم آن داده اند؟
چگونه می شود از تمام ظرفیت نظری و تبلیغی برای مسأله دار نشان دادن نظامی سیاسی بهره برد و بعد در زمان نیاز از هواداران خواست در چهارچوب همین نظام پای صندوق آرا حاضر شوند؟
به نظر می رسد تا زمانی که سردمداران جریان اصلاح طلبی در ایران به یک رویه سیاسی مطابق واقعیت ها پا نگذارده باشند، این تناقض راهبردی قابل حل نباشد؛ هر چند که امروز از گوشه و کنار جبهه اصلاحات صداهایی در مخالفت با این رویه پر تناقض به گوش می رسد.
به قلم دکتر سیدمرتضی سیدحسینی | دانش آموخته اندیشه سیاسی
