زمان زیادی تا آغاز فصل آینده باقی نمانده است. در همین مدت کوتاه باید مدیریت باشگاه مشخص شود، سرمربی انتخاب و برنامه تمرینی آغاز شود و مذاکرات برای جذب بازیکنان انجام گیرد.
رفسنجان زیبا | باشگاه صنعت مس رفسنجان در یکی از پرابهام‌ترین و نگران‌کننده‌ترین دوره‌های عمر خود قرار دارد؛ تیمی که هنوز نه سرمربی دارد، نه مدیرعامل و نه چشم‌اندازی روشن برای فصل آینده.
هواداران، که تا همین یکی دو فصل پیش به آینده‌ای روشن دل بسته بودند، حالا تنها با حسرت و نگرانی به روزهای پیش رو نگاه می‌کنند.
در شرایطی که اکثر رقبا برنامه‌های نقل‌وانتقالاتی خود را آغاز کرده‌اند، مس رفسنجان همچنان در سکوت و ایستایی مطلق فرو رفته است. این وضعیت، اگر به‌زودی تغییر نکند، می‌تواند به حذف تدریجی این باشگاه از سطح اول فوتبال کشور منجر شود.
از ثبات نسبی تا سقوط آزاد
در یکی از مقاطع نه‌چندان دور، باشگاه با وجود تمام دشواری‌ها و فشارها، توانسته بود جایگاهی قابل‌قبول در فوتبال ایران پیدا کند. تیمی ساختارمند، با پشتوانه بومی، که به مقام پنجم لیگ برتر رسید و به فینال جام حذفی راه یافت.
اما پس از تغییراتی در رأس مدیریت باشگاه – تغییراتی که نه از دل فوتبال، بلکه بیشتر متأثر از فشارهای بیرونی بودند – ورق به‌کلی برگشت.
مدیری غیرآشنا با فضای محلی، سکان هدایت باشگاه را در دست گرفت که نتیجه این انتصاب، فصل فاجعه‌باری بود که تا هفته آخر خطر سقوط را بر سر تیم سایه‌افکن کرده بود.
نه شناختی از ساختار تیم وجود داشت، نه تجربه‌ای در سطح اول فوتبال و نه حتی درک حداقلی از فرهنگ و حساسیت‌های شهر. لذا تصمیماتی غیرمنسجم، تغییرات پی‌درپی و بی‌برنامگی مدیریتی، باشگاه را از مسیری که به سختی شکل گرفته بود، منحرف کرد.
بحرانی که کسی گردن نمی گیرد
با وجود همه نتایج ضعیف، انتقادهای رسانه‌ای و نارضایتی هواداران، مدیریت فعلی همچنان در جای خود باقی‌ست. نه استعفایی در کار بوده، نه ارزیابی شفافی از عملکرد انجام شده و نه حتی پاسخ‌گویی در برابر افکار عمومی.
زمینه سازان تفییرات در سکوت کامل به سر می‌برند. هیچ‌کدام نه توضیحی درباره گذشته می‌دهند و نه برنامه‌ای برای آینده ارائه می‌کنند. این بی‌مسئولیتی، بیش از عملکرد ضعیف مدیریتی، باشگاه را در ورطه نابودی فرو برده است.
سکوتی که فریاد می‌طلبد
باشگاه مس رفسنجان، فقط یک تیم فوتبال نیست. این باشگاه بخشی از هویت اجتماعی و فرهنگی شهر است؛ سرمایه‌ای عمومی که با حمایت مردم و تلاش نیروهای بومی ساخته شد، اکنون در خطر است و آن‌چه بیش از همه نگران‌کننده است، نه سقوط ورزشی، که فروپاشی اعتماد اجتماعی‌ست.
هواداران امروز تنها یک مطالبه دارند: تعیین تکلیف فوری. مدیریت فعلی یا باید با درک شرایط کنار برود، یا نهادهای تصمیم‌گیر بالاخره از سکوت خارج شوند و مسیر تازه‌ای برای باشگاه تعریف کنند.
پنجره فرصت رو به پایان است
زمان زیادی تا آغاز فصل آینده باقی نمانده است. در همین مدت کوتاه باید مدیریت باشگاه مشخص شود، سرمربی انتخاب و برنامه تمرینی آغاز شود و مذاکرات برای جذب بازیکنان انجام گیرد. هر روز تأخیر، هزینه‌ای جبران‌ناپذیر به باشگاه وارد می‌کند.
اکنون اکثر باشگاه‌ها وارد فاز عملیاتی فصل نقل‌وانتقالات شده‌اند، اما مس رفسنجان هنوز حتی در مرحله تصمیم‌گیری اولیه هم باقی مانده است. اگر وضعیت مدیریت در روزهای آتی مشخص نشود، عملاً نمی‌توان فصل جدید را جدی گرفت.
کلام آخر؛ یک تصمیم شجاعانه
باشگاه مس رفسنجان امروز در نقطه‌ای حساس ایستاده است؛ یا باید با تصمیمی شجاعانه، به مسیر حرفه‌ای، فوتبالی و بومی بازگردد، یا آرام‌آرام از حافظه لیگ برتر پاک خواهد شد.
اگر اراده‌ای برای حمایت وجود دارد، باید همین حالا اعلام شود. اگر هم قرار نیست این تیم در اولویت باشد، این واقعیت باید با مردم در میان گذاشته شود. ادامه این ابهام، بزرگ‌ترین ضربه را به تیم و شهر وارد می‌کند.
رفسنجان، شهری با پیشینه فوتبالی و مردمی باانگیزه بیش از این سزاوار رنج کشیدن از تصمیمات نادرست و بی‌عملی مسئولان نیست.
