انتخابات ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ در رفسنجان به نتیجه ای محتمل در شرایطی غیر قابل پیش بینی رسید و منجر به آن شد که رقبا میدان را به انارکی واگذار کرده و از سکوها نظاره گر بازی او با گوی سیاست باشند.
رفسنجان زیبا | انتخابات ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ در رفسنجان به نتیجه ای محتمل در شرایطی غیر قابل پیش بینی رسید؛ فضای افکار عمومی بعد از روی کار آمدن حجت‌الاسلام جلالی در وضعیتی متضاد با وی قرار گرفته بود و همه را متقاعد کرد که باید منتظر حضور چهره ای جدید به عنوان وکیل دوازدهم شهرهای انار و رفسنجان در مجلس شورای اسلامی بود.
نکته مهم این بود که در دور گذشته هم بخش مهمی از افکار عمومی در مسیری هم راستا با مواضع حجت‌الاسلام جلالی قرار نداشت، اما وی توانسته بود با شکست رقبا به کرسی نمایندگی مجلس برسد. رمز اصلی پیروزی حجت الاسلام جلالی در دوره یازدهم در دو امر مهم خلاصه می‌شود: اول، تمرکز آرای اصولگرایی بر یک کاندیدا و دوم کاهش قابل توجه میزان مشارکت در انتخابات سال ۹۸؛ کاهش مشارکتی که بخش عمده آن از سبد رأی اصلاح طلبان بود و منجر به شکست انارکی محمدی در رقابت شد.
شاید تعبین کننده ترین پرسش در انتخابات دوازدهم آن بود که آیا این کاهش مشارکت در دوره اخیر نیز امکان وقوع دارد؟ سؤالی که پاسخ مثبت به آن امکان پیروزی حجت‌الاسلام جلالی را علی رغم مخالفت افکار عمومی میسر می کرد.
با معرفی حمید ملانوری به عنوان گزینه اصلی بخشی از جریان اصولگرا، یکی از دو عامل پیروزی حجت الاسلام جلالی از میان برداشته شد. تقسیم آرا میان جلالی و ملانوری قطعا امکان پیروزی هر دو را به شکل معناداری کاهش می داد.
این که چه شد بخش بزرگی از جریان اصولگرا به دنبال گزینه ای به غیر از جلالی آن هم با سابقه اصلاح طلبی رفت، نیازمند تحلیل مستقل و نوشتاری مجزا است، اما فی المجلس می توان آن را فریاد بلند اعتراضی علیه جلالی و سیاست هایش دانست.
اعلام نتایج نهایی انتخابات نشان داد که مسیر اعتراضی جریان اصولگرا تنها به معرفی گزینه موازی خلاصه نشده است و بخشی از اصولگرایان در اقدامی کم سابقه تصمیم گرفته اند که نام انارکی محمدی را در برگه رأی خود ثبت کنند؛ حقیقتی که تا همین امروز برخی از چهره های هر دو جریان با دلایل مختلف در برابر آن مقاومت می‌کنند.
تحلیل آماری اما حقیقت این امر را به ما دیکته می کند که احمد انارکی محمدی توانسته به سبد رأی اصولگرایی نفوذکرده و بخشی از این سبد را از آن خود کند. دلیل عمده این پدیده نادر را می توان در دو عامل جستجو کرد: اول کارنامه چهار ساله حجت الاسلام جلالی که بسیاری از اصولگرایان را نه تنها رنجانده، بلکه در موضع مخالف سر سخت قرار داد.
و دوم رویه عمل‌گرایانه انارکی محمدی که بیشتر از تکیه بر شعارهای جناحی تکیه بر عملکرد اجرایی داشت؛ در واقع انارکی بیشتر از آنکه وجهه ایدئولوژیک داشته باشد، چهره ای عمل‌گرا بود و همین مهم منجر به آن شد که بخشی از جریان اصولگرا با در نظر گرفتن ملاحظاتی، نام او را به عنوان گزینه مدنظر در برگه آرا بنویسند.
انارکی محمدی در چهار سال دوران وکالت خود اقدامات مهمی برای نفوذ نیروهای بومی به مجموعه مس به عمل آورد و در سایه همکاری و هماهنگی با سایر نمایندگان هم استانی توانست امتیازات مهمی برای رفسنجان و انار کسب کند.
همین ذهنیت در کنار همراهی انارکی با برخی چهره‌های اصولگرا از او چهره‌ای قابل قبول برای برخی جریان‌های اصولگرا ساخت که علی رغم فشارهای هم سنگرانشان قانع به انتخاب وی شدند؛ فرمولی که در صورت حفظ آن توسط انارکی امکان تمدید دوره وکالت او را نیز میسر می کند.
حفظ فرمول پیروزی فوق الذکر برگ برنده ای است که امکان پیروزی را برای ادوار بیشتری نیز ممکن می سازد؛ کما اینکه وی چهار سال برای گسترش حوزه نفوذ و بسط سبد رأی خود فرصت خواهد داشت. فرصتی چهار ساله و مهم که نشان خواهد داد آیا انارکی محمدی واقعیات میدان سیاست را درک کرده یا خیر؟
واقعیاتی که عدم توجه به آنان منجر به آن شد که رقبا میدان را به انارکی واگذار کرده و از سکوها نظاره گر بازی او با گوی سیاست باشند.
به قلم دکتر سیدمرتضی سیدحسینی دانش آموخته اندیشه سیاسی
