بکارگیری مجدد مدیران ارشد بازنشسته داستانی پرسابقه است که مانع از ورود جوانان متخصص و متعهد به چرخه‌ی مدیریتی آن مجموعه می شود.
رفسنجان زیبا| نیش نقد | در حالی که همواره خروجی دانشگاه های مختلف کشور خبر از فارغ التحصیلی جوانان متخصص و متعهد می دهد، برخی مدیران خیال بازنشستگی ندارند و درصدد بازگشت به صندلی های پیشین یا همتراز خود هستند.
تلاش مشکوک و غیرقابل تصور برخی هم کیشان بازنشستگان در شرکت های دولتی و خصوصی موجب شده است، اعتماد عمومی کاهش یافته و روز به روز بر طبل فقدان نظارت دستگاه های مربوطه کوبیده می شود.
منفعت روی کار آمدن بازنشستگانی که در سال های متمادی بسیاری از بستگان و اقوام خود را نیز به کار گماشته اند، تا جایی است که گویی قانون ممنوعیت بکارگیری بازنشستگان از سوی عده ای به ورطه فراموشی سپرده شده است.
قطعا توسعه‌ی هر مجموعه ای با حضور نیروهای جوانِ کارآمد روزبه روز افزون خواهد شد و اصرار بر ماندگاری بازنشستگان می تواند ضربات جبران ناپذیری در پی داشته باشد که مهم ترین آن سلب اعتماد عمومی است.
ضروریست دستگاه های متولی برای جایگزینی مدیران بازنشسته با جوانان انقلابی حساسیت بیشتری داشته باشند و بررسی نهادهای ناظر درخصوص عملکرد و اقدامات این مدیران دقیق تر و موشکافانه تر صورت گیرد.
آنچه از روحیه جهادی مدیران ارشد و میانی در هر مجموعه ای بر می آید، خدمت به مردم است؛ لذا خادمین مردم بایستی در وهله اول عامل به اجرای قانون بوده و بر ماندن در مجموعه هایی که بیش از سی سال از عمر خود را در آن گذرانده اند اصرار نورزند.
امید است روابط نسبی و سببی و ارتباط با گروه های سیاسی و روابط دوستانه موجب زیرپاگذاشتن قوانین نشود و بازنشستگان عزیز برای ایجاد انگیزه و امید به نسل جوان آینده از این فرصت که روزی در اختیار خودشان گذاشته شده بود، دریغ نکنند.
