هر کسی را به جهان پیر و مرادی باشد / من بنازم به مرادی که به کرمان دارم
رفسنجان زیبا|
دردلم غصه بسی خفته و پنهان دارم / در سرم شور و هوای رخ جانان دارم
درد و رنج و غم هجران و دلی بشکسته / باورم نیست که من اینهمه مهمان دارم
گرچه از کوچ تو یکسال گذشتست ولی/ قد یک قرن به دل غصه و حرمان دارم
هر کسی را به جهان پیر و مرادی باشد / من بنازم به مرادی که به کرمان دارم
تو سفر کردی و آرام گرفتی بر یار / من شب و روز به دل غصه هجران دارم
چشمهایت همه بیت الغزل معرفتست/ من به اعجاز غزل های تو ایمان دارم
شهدا زنده و ما جمله فراموش شدیم/ این سخن از قبل آیه ی قران دارم
ناتوانم نتوانم که تو را وصف کنم/ دائما دست به دامان شهیدان دارم
مرد میدان تویی و وصف تو را نتوانم / من به عجز سخن و شعر خود اذعان دارم
رفته ای تا که قدح پر کنی و برگردی/ من به این رجعت زیبای تو ایمان دارم
طبع شعر و غزل و قافیه و لطف سخن / هرچه دارم همه از لطف شهیدان دارم
گرچه در ظاهر امر از بر ما دور شدی/ به حضور تو و امداد تو ایمان دارم
روزگاریست پر از فتنه و آشوب ولی / من نگه برد و لب پیر خراسان دارم
باید این غاصب ملعون ز جهان محو شود / این کلامیست که از پیر جماران دارم
رجبی بس و از هجر دگر هیچ مگو / نتوانم چو به دل غصه فراوان دارم
شعر از علی رجبی
